هنوز در کار تنیدن است! می بینی چگونه نیستی را به تارهای رنگ ناپذیر بودن بدل می سازد؟ بگذار بگوییم که تارهای لرزان و شفاف بس چشم نواز است. شهلا حسینی گویی هر بار با خیره شدن در غمزه پیله ای، صدای برهم خوردن بال پرنده ای، گذر پروانه، توان جمع کردن تکه پاره هایش را می یابد. توان برخواستن و دوباره به راه افتادن را.