تک چهره هایی از یک صورت ( ENGLISH )

خودنگاره، نامی که روی پوسترهای نمایشگاه آثار کوروش شیشه گران نوشته شده است، معمولاً به تابلوهایی گفته می شود که نقاش از صورت خود می کشد، ولی 31 تابلویی که بر دیوارهای نگار خانه خاک نصب شده است در نگاه اول تصاویر مشابه و پیچ در پیچی را نشان می دهد که بازدیدکنندگان را به فکر فرو می برد.

ماندانا فرهمند، مدیر گالری خاک می گوید :«آثار از مجموعه های هنرمندان معاصر و با وسواس انتخاب می شوند. تلاش می کنیم بازدید کنندگان از گالری راضی باشند.» او درباره فعالیت های سال پیش می گوید: «یک نمایشگاه نقاشی و پرفورمنس از رضا درخشانی داشتیم. همین طور، مجموعه عکس های کامران عدل و اینستالیشن محمد رضا لاهوتی، تصویرسازی‌های اردشیر رستمی، نمونه گرافیک‌های قباد شیوا و آثاری از رضا بانگیر. اردیبهشت پارسال، نمایشگاه دیگری از آثار کوروش شیشه گران در همین گالری بر پا شده بود.»

تابلو اصلی نمایشگاه سی به اضافه‌ی یک، ابعاد بسیار بزرگی دارد و مجموعه ای از نوارهای رنگی را نشان می دهد که درهم پیچیده اند. کلیت کار یک پرتره کلاسیک را تداعی می کند. 30 تابلو بعدی طرح هایی دیجیتال هستند که با کامپیوتر طراحی و چاپ شده اند. هر کدام از 30 نقاشی ترکیبی از رنگ های متفاوت هستند.

شیشه گران مقابل تابلو استاده و به سوال های بازدید کنندگان پاسخ می دهد. نوجوانی درباره تحصیلات هنری اش می پرسد و او هم می گوید: «من هنرستان می رفتم و از همانجا به دانشگاه را پیدا کردم. در دانشگاه معماری داخلی خواندم، ولی شاید دیگران با روش های دیگری بتوانند وارد عرصه هنر شوند.»

نفر بعد می پرسد: «آیا کلاس آموزشی هم برگزار می کنید؟» می گوید: «قبلا در دانشگاه هنر و کلاس های آزاد تدریس می کردم. با آما ه شدن آتلیه ام در آنیده احتملاً دوباره کلاس می گذارم.» خانمی در مورد علاقه اش به اکسپرسیونیسم و کپی کردن تابلوها می پرسد. شیشه‌گران جواب می دهد: «کپی کردن برای شروع بد نیست. بعد از آن دوره می توانید کارتان را ارتقا بدهید.» خانم دیگری می پرسد: «شما به کدام نقاشان علاقه دارید؟ «مارسل دوشان، پل سزان و پیکاسو.» در میان سوال و جواب های مهمانی از راه می رسد که توجه همه را جلب می کند؛ «محمود دولت آبادی» نویسنده کهنسال و ماندگار ایران.

شیشه گران در گفت و گو با او می گوید: «معمولاً کسی چهره خودش را به این شکل کار نمی کند. من با این تصور مجموعه را طراحی کردم که انسان در هر مکان و درمقابل هر شخص چهره متفاوتی به خدش می گیرد که شاید به آن آگاه نباشد. این نقاشی ها نمایش از پیچ و واپیچ های درونی آن چهره ها هستند.»  دولت آبادی برای نمایشگاه نام «تک چهره ها» را پیشنهاد کرد و در توضیح آن گفت: «تک چهره ها نوعی ایهام ایجاد می کننده به معنی چهره های متعددی از یک صورت است».